لیوان پر
در زمینه سینما تخصصی ندارم و فقط در جایگاه یک تماشاچی که برایم فیلم ساخته می شود نظر میدهم
لیوان پر
در زمینه سینما تخصصی ندارم و فقط در جایگاه یک تماشاچی که برایم فیلم ساخته می شود نظر میدهمرسوایی، دهنمکی را بیشتر رسوا کرد
همانطور که گفتم با پخش رسوایی در سینمای خانگی بهانه ای شد که نظرم را در مورد این فیلم بدم:
از نکات مثبت که میشه بهش اشاره کرد به تصویر کشیدن امتحان الهی در هر لحظه برای تمام آدمها است .
تواضع و کتمان اسرار از عامه مردم، نشان دادن دینداری ظاهری در مقابل دینداری حقیقی و تقابل این دو با هم
آنجایی که حاج یوسف از آبرویی که نزد کسبه محل داشت و ظاهرا پولی نزد آنها پس انداز شده بود برای کمک به دیگران استفاده کرد این مسئله که نکته مثبت فیلم بود ولی متاسفانه کارگردان آن را در ادامه فیلم با زیر پا گذاشتن آبرو و شخصیت انسانی و لباس روحانیت زیر سوال برد.
و نکات منفی فیلم :
اکثر مردهای جامعه
را چشم چران معرفی می کند.
آرایش ، پوشش و بی حیایی در گفتار افسانه، مثلا مانتوی لی او دیگر نیازی نداشت قسمتهای خاصی از آن سنگ شور شده باشد. همان شال و کفش آیا به تنهایی نمی توانست شخصیت او را معرفی کند؟ همچنین طریقه صحبت کردن او با یک روحانی خیلی اغراق کننده بود. چون متعلق به محله ای بود که اهالی آن به روحانی احترام می گذاشتند پس نمی توانست قابل قبول باشد.
حرفهای رکیک مخصوصا جنسی فیلم، شان فیلم را بسیار پایین آورده بود.
مومن خود را در جایگاه سوء ظن و تهمت دیگران قرار نمی دهد. بنابراین از یک روحانی کمک کردن به یک دختر بدنام در چشم دیگران بعید بود.
اشاره ای که به داستان بینوایان در فیلم شد نادرست بود،آیا ما در دین و فرهنگمان آنقدر از این الگوها نداریم که به داستان بینوایان متوصل شدیم؟ و کاراکتر بینوایان الگوی رفتاری ماست.
برخی از صحنه های فیلم از حرفهای رکیک فیلم هم بدتر بود مثلا صحنه ای که چراغ اتاق خاموش می شود و بعد از چند لحظه می بینیم که حاج یوسف کتاب بدست در حیاط نشسته
با اینکه کارگردان دقیق مشخص نمی کند افسانه یک فاحشه است یا نه ولی او را بگونه ای اینگونه نشان می دهد و در قسمتهایی او را بی گناه و مبری از هر بدنامی می داند تا ببیننده قضاوت بدی از ظاهر او نداشته باشد و حتی در بعضی جا ها دلش به حال او می سوزد.
به طور کلی گویی کارگردان اصلا با اساتید اخلاق و اولیاء الهی و عرفا و زندگی آنها آشنا نیست که چنین زندگی ای را به تصویر کشیده است و چنین امتحانی را در داستان بیان کرده؟! ما داستانهایی از امتحان الهی از عرفا شنیده ایم با مشابه چنین داستانی ولی مربوط به قبل از زمانی بوده که به درجه ای از ایمان رسیده باشند نه بعد از دست یابی به آن درجات عالی.
آرایش ، پوشش و بی حیایی در گفتار افسانه، مثلا مانتوی لی او دیگر نیازی نداشت قسمتهای خاصی از آن سنگ شور شده باشد. همان شال و کفش آیا به تنهایی نمی توانست شخصیت او را معرفی کند؟ همچنین طریقه صحبت کردن او با یک روحانی خیلی اغراق کننده بود. چون متعلق به محله ای بود که اهالی آن به روحانی احترام می گذاشتند پس نمی توانست قابل قبول باشد.
حرفهای رکیک مخصوصا جنسی فیلم، شان فیلم را بسیار پایین آورده بود.
مومن خود را در جایگاه سوء ظن و تهمت دیگران قرار نمی دهد. بنابراین از یک روحانی کمک کردن به یک دختر بدنام در چشم دیگران بعید بود.
اشاره ای که به داستان بینوایان در فیلم شد نادرست بود،آیا ما در دین و فرهنگمان آنقدر از این الگوها نداریم که به داستان بینوایان متوصل شدیم؟ و کاراکتر بینوایان الگوی رفتاری ماست.
برخی از صحنه های فیلم از حرفهای رکیک فیلم هم بدتر بود مثلا صحنه ای که چراغ اتاق خاموش می شود و بعد از چند لحظه می بینیم که حاج یوسف کتاب بدست در حیاط نشسته
با اینکه کارگردان دقیق مشخص نمی کند افسانه یک فاحشه است یا نه ولی او را بگونه ای اینگونه نشان می دهد و در قسمتهایی او را بی گناه و مبری از هر بدنامی می داند تا ببیننده قضاوت بدی از ظاهر او نداشته باشد و حتی در بعضی جا ها دلش به حال او می سوزد.
به طور کلی گویی کارگردان اصلا با اساتید اخلاق و اولیاء الهی و عرفا و زندگی آنها آشنا نیست که چنین زندگی ای را به تصویر کشیده است و چنین امتحانی را در داستان بیان کرده؟! ما داستانهایی از امتحان الهی از عرفا شنیده ایم با مشابه چنین داستانی ولی مربوط به قبل از زمانی بوده که به درجه ای از ایمان رسیده باشند نه بعد از دست یابی به آن درجات عالی.
سلام
مطلب خوبی بود. به نکات مثبت و منفی خوبی اشاره شده بود.
کاش همه تماشاچی ها مثل شما نکته سنج بودن.
هر روز پربارتر باشید.
خدانگهدارتان